20 rocznica śmierci Władysławy Wasilewskiej

20 lutego 2024 r. mija  20 rocznica śmierci Władysławy Wasilewskiej (1922-2004), która  całe życie poświęciła służbie społecznej, pracy bibliotekarskiej, pisarskiej, krytyczno-literackiej, edytorstwu.

Urodziła się 25 czerwca 1922 r. w Grąbkach koło Krakowa w rodzinie robotniczej Wojciecha i Marii Dudów. Dzieciństwo i wczesną młodość spędziła w Krakowie, gdzie ukończyła szkołę powszechną i Państwowe Gimnazjum Krawieckie. Zgodnie z uzdolnieniami humanistycznymi wybrała studia na wydziale filologii polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończyła je na Uniwersytecie Warszawskim.

W małżeństwie ze Zbigniewem Wasilewskim, poznanym na studiach krakowskich, późniejszym dziennikarzem, krytykiem literackim i wydawcą, urodziła córkę Barbarę i syna Juliusza.

Wiedza historyczno-literacka otworzyła jej drogę do prac edytorskich i badawczych w dziedzinie literaturoznawstwa. Za wielką przygodę swego życia uważała prace krytyczno-literackie związane z twórczością Stefana Żeromskiego. Wydała z obszernym wstępem i komentarzem wysoko oceniane Listy Stefana Żeromskiego do Henryka Bukowskiego. Przygotowała do druku trzy pierwsze powieści: Promień, Syzyfowe prace, Ludzie bezdomni. Niemal do końca życia pracowała nad nową edycją trylogii Walka z szatanem. Jej dorobek pisarski i publicystyczny liczy ok. 70 pozycji.

Zatrudnienie w bibliotekarstwie rozpoczęła w Pałacu Młodzieży w Warszawie (1955). Satysfakcję zawodową osiągnęła prowadząc przez wiele lat wzorcową bibliotekę w Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Batorego, na etacie nauczyciela bibliotekarza. Wyróżnieniem za innowacyjną pracę organizacyjną było powierzenie jej stanowiska wizytatora w Wydziale Bibliotek Ministerstwa Oświaty. Po dwóch latach powróciła jednak do „Batorego”.

Doświadczenia bibliotekarskie podsumowała w publikacji Wiedza o książce  wykorzystywanej na studiach nauczycielskich. Przygotowała do druku 5 tomów „Rocznika Biblioteki Narodowej” za lata 1970-1974. 22 lata pełniła funkcję redaktora „Poradnika Bibliotekarza” (1976-1998). Dokonała w nim wielu zmian w formie edytorskiej. W okresie prosperity czasopisma odnotowano ponad 20 tys. prenumeratorów. Wiele uwagi poświęcała młodym czytelnikom i poradnictwu zawodowemu.

Jej pasją życiową była służba społeczna. Przez 33 lata pełniła znaczące funkcje we władzach Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich. Najtrudniejszym, wypełnionym licznymi obowiązkami, był dla niej okres pełnienia funkcji sekretarza generalnego SBP, w latach osiemdziesiątych. Syn i ofiarny współpracownik redakcyjny, napisał: „Nie mam wątpliwości, że to dzięki niej została zachowana ciągłość organizacyjna SBP jako organizacji fachowej”.

Władysława Wasilewska była autorytetem, zwłaszcza w zakresie poradnictwa bibliotecznego, zdobyła powszechną sympatię i szacunek za zaangażowanie w działalność zawodową i społeczną. Zmarła 20 lutego 2004 r., została pochowana na Wojskowym Cmentarzu Powązkowskim.

K.K.