Rudolf Kotula

11 października 2025 r. minęła 85. rocznica śmierci Rudolfa Kotuli (1875-1940), filologa klasycznego i germanisty, wybitnego bibliotekarza, dyrektora Biblioteki Uniwersyteckiej we Lwowie, od 1922 także Biblioteki Baworowskich, w latach 1922-1925 opiekuna lwowskiej Biblioteki Dzieduszyckich.

Urodził się 24 marca 1875 r. we Lwowie. Studiował na uniwersytetach we Lwowie, Grazu i Berlinie. Do 1900 r. zajmował się badaniami językoznawczymi w okolicach Kłodzka i Wrocławia oraz w Tyrolu. Od 1900 r. związany był z lwowskim bibliotekarstwem.

Po objęciu dyrekcji obu ważnych bibliotek Lwowa przystąpił do ich modernizacji organizacyjnej jako publicznych warsztatów naukowych. Zbiory obu bibliotek zostały podwojone, poza zakupami, także dzięki nawiązaniu kontaktów z wydawcami polskimi i zagranicznymi towarzystwami naukowymi oraz ożywionej wymianie z książnicami, m.in. Wielkiej Brytanii, Francji, Stanów Zjednoczonych, a także rosyjskimi. Starał się też o depozyty i dary cennych księgozbiorów: w 1923 r. była to cenna biblioteka Witolda Kazimierza Czartoryskiego z Honfleur we Francji (20 tys. tomów), a w 1938 r. zbiory Józefa Koziebrodzkiego (7 tys. rękopisów i starych druków). Dzięki kontaktom z antykwariuszami zagranicznymi Kotula zidentyfikował i nabył w Wiedniu nieznane dzieło Mikołaja Reja Kupiec, wydane w 1549 r. w Królewcu. Opublikował je wraz z Aleksandrem Brücknerem w 1924 r.

Był jednym z pierwszych członków Koła Lwowskiego Związku Bibliotekarzy Polskich (ZBP), w latach 1926-1929 zastępcą przewodniczącego tego Koła. Autor wielu publikacji dotyczących lwowskich tradycji bibliotekarskich, w tym organizacji w bibliotekach naukowych. W 1924 r. wydał Instrukcję o katalogach alfabetycznych bibliotek naukowych, wzorowaną na instrukcji pruskiej z 1915 r. W latach 1926-1929 opublikował kilka opracowań o cennych zbiorach i historycznych kolekcjach Biblioteki Baworowskich. W 1924 r. współtworzył również we Lwowie Towarzystwo Miłośników Książki, a od 1928 r. był jego prezesem (w tym czasie posiedzenia TMK transmitowano przez radio). W 1926 r. na II Zjeździe Bibliotekarzy Polskich w Warszawie przedstawił referat Organizacja katalogowania dubletów, a w 1929 r. opublikował Najistotniejsze potrzeby polskich bibliotek naukowych. W 1932 r. wydał Katalog wystawy druków botanicznych od XVI do XVIII w. Był aktywnym członkiem ZBP, uczestniczył we wszystkich przedwojennych zjazdach organizacji.

W lutym 1939 r. przeszedł na emeryturę, pozostając dalej na swym stanowisku w Bibliotece Baworowskich. Po zajęciu Lwowa przez władze sowieckie Kotula wraz z rodziną został deportowany do Kazachstanu, gdzie zmarł 11 października 1940 r.\

H. Ł.

Zob. też:

Bocheński Adam: Kotula Rudolf Gabriel. W: Słownik pracowników książki polskiej. Warszawa: PWN, 1972, s. 452-453

Mayer Jerzy: W kręgu dwóch bibliotek lwowskich – Rudolf Kotula. W: Portrety bibliotekarzy polskich. Wrocław: Ossolineum 1980, s. 167-177